En dan heb ik het niet over gewoon laten vallen. Nee, liefdevol loslaten betekent zoveel meer. In liefde iemand of een situatie loslaten, levert de ander en jezelf zoveel op. Het is nodig om het leven zijn gang te laten gaan en voor een ieder om zijn/haar ware pad te kunnen volgen, ook al is het soms best spannend om controle los te laten of pijnlijk om iemand uit je leven te zien verdwijnen. Soms moet je snoeien om te kunnen groeien, zeggen mensen wel eens. Dat heeft echter al snelle een nare bijklank.
Helaas moet ik voor mezelf bekennen dat dit laatste inderdaad meer dan eens nodig is geweest. Terwijl ik diep van binnen geloof dat het mogelijk is om in elke situatie, hoe netelig ook, het allerhoogste uit jezelf te kunnen halen. Iemand die dan kan, noem ik verlicht. Loslaten met berusting of zelfs een glimlach en de rivier zijn eigen loop laten zoeken (en vinden) hoort daar zeker bij.
Niet voor niets komt het thema 'loslaten' regelmatig terug in coachingsessies. We hebben er allemaal mee te maken en dat is lang niet altijd makkelijk te accepteren; ook al zijn we doordrongen van de noodzaak.
Loslaten kan bijvoorbeeld te maken hebben met ontslag, een relatie beëindigen en op een zeer ingrijpende manier wanneer een dierbare overlijdt.
Ik weet nog heel goed dat ik een paar jaar geleden een jongeman heb gecoacht die eigenlijk best had wat hij wilde: een fijn huwelijk, een baan en vrienden om eens per week een spelletjesavond mee te organiseren. Toch bleef hij maar sombere periodes hebben waarbij hij nergens zin in had en dat hield hem tegen om dromen waar te maken. Bij de eerste sessie hebben we een begeleide visualisatie gedaan en body drum (een bilaterale beweging, vergelijkbaar met wandelen). Al snel was duidelijk dat die sombere periodes een deel van zijn persoonlijkheid waren geworden sinds zijn kindertijd. Hij zag zichzelf nu eenmaal zo.
In de tweede sessie zijn we met deze deelpersoonlijkheid aan de slag gegaan en het bleek dat die sombere buien hem vroeger extra aandacht opleverden, hem speciaal maakten. Maar nu leverde het niets meer op, behalve frustratie en woorden met zijn vrouw.
We hebben nog twee sessies verder gewerkt met onder andere deze deelpersoonlijkheid. De jongeman heeft afscheid genomen van dit stukje van hem, dat niet meer nodig bleek, terwijl hij andere stukjes van zichzelf meer op de voorgrond ging plaatsen (het blije kind en de gezonde volwassene).
Enkele maanden later meldde hij geen sombere periodes meer gehad te hebben.
Prachtig hè, hoe loslaten werkt?
Als geheugensteuntje voor deze les, hangt het volgende gedicht altijd wel ergens bij mij in huis, op kantoor of uitgeprint in een aantekeningenboekje.
Het is geschreven door Robert Paul Gilles (foto).
TO “LET GO” TAKES LOVE
To “let go” does not mean to stop caring,
it means I can’t do it for someone else.
To “let go” is not to cut myself off,
it is the realisation I can’t control another.
To “let go” is not to enable,
but to allow learning from natural consequences.
To “let go” is to admit powerlessness,
which means that the outcome is not in my hands.
To “let go” is not to try to change or blame another,
it is to make the most of myself.
To “let go” is not to care for,
but to care about.
To “let go” is not to fix,
but to be supportive.
To “let go” is not to judge,
but to allow another to be a human being.
To “let go” is not to be in the middle, arranging the outcomes,
but to allow others to affect their own destinies,
To “let go” is not to be protective,
but to permit another to face reality.
To “let go” is not to deny,
but to accept.
To “let go” is not to nag, scold, or argue,
but to search out my own shortcomings and to correct them.
To “let go” is not to adjust everything to my desires,
but to take every day as it comes, and to cherish myself in it.
To “let go” is not to criticize and regulate anybody,
but to try to become what I dream I can be.
To “let go” is not to regret the past,
but to grow and live for the future.
To “let go” is to fear less and love more
Met warme groet,
Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten